مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیه‌السلام
ای حُـسن سـراپا و سراپا همگی حُسن ای چون پدرانت شده یکجا همگی حُسن چون مادر خود حضرت زهرا همگی حُسن لبریز شود با تو به هر جا همگی حُسن ای حُسن حَسن در حَسن، ای جلوۀ سرمد ای حـضـرت دوم حَــســن آلِ مـحـمـد ای حُـسن خـداونـد ز روی تو مـجـسم ای روح کـرم، نـور کـریـمـان مـکـرم سرمست سبوی تو لبِ کـوثر و زمـزم تو کعـبه نـرفـتـه، شده‌ای کعـبـۀ عـالـم جـبـریل گـذارد به قـدوم تـو جـبـین را تشریف تو داده‌ست شرف خاک زمین را ای سجده پُر از شوقِ سلام و صلواتت لـبـریـز شـده عــالــم مـا از بـرکــاتـت هوش از سر فـردوس ربوده نـفـحاتت حـیدر مـتجـلـی شـده بـاز از جـلـواتت ای جـان نـبی، نـور علی، زادۀ زهـرا جـبریل تـبـرک بـبـرد خـاک رهـت را ای نبـض دو دنیا به نگاه تو هـماهنگ تو آیـنـه در آیـنـه، مائـیـم چـنان سنگ روی لب ما نـغـمـۀ نـامت شده آهـنگ دور از رخ زیبای تو چشمان نظر تنگ ای مِـهـر تـو مُـهـرِ سـنـد بـنــدگـی مـا بـایـد که شـبـیـه تـو شــود زنـدگـی مـا تا خاک قدوم تو بُوَد، زر به چه معناست؟ پیش رخ تو، ماه منوّر به چه معناست؟ باید که دل آورد تو را، سر به چه معناست؟ عالم شده در بند تو، عسکر به چه معناست؟ کوی تو، ملک را همۀ عمر مطاف است تو کعبه‌ای و کعبه تو را گرم طواف است تـو یـازدهـم قـبـلـه‌ای و سـیـزدهـم مـاه بـاشـد مــتـجــلـی ز رخـت جــلــوۀ الله گـردیـده تو را خـیل ملک بنـدۀ درگـاه والله تـویـی در هـمـه عــالــم بــلـدِ راه ای کاش که ما عـلت لبخـنـد تو بـاشـیم در هر دو جهان یاور فـرزند تو باشیم |